DÉCIMO QUARTO DOMINGO DEPOIS DE PENTECOSTES

Epístola

(S. Paulo aos Gálatas 5. 16-24)


 

Fratres: Spíritu ambuláte, et desidéria carnis non perficiétis. Caro enim concupíscit advérsus spíritum, spíritus autem advérsus carnem: hæc enim sibi ínvicem adversántur, ut non quæcúmque vultis, illa faciátis. Quod si spíritu ducímini, non estis sub lege. Manifésta sunt autem ópera carnis, quæ sunt fornicátio, immundítia, impudicítia, luxúria, idolórum sérvitus, venefícia, inimicítiæ, contentiónes, æmulatiónes, iræ, rixæ, dissensiónes, sectæ, invídiæ, homicídia, ebrietátes, comessatiónes, et his simília: quæ prædíco vobis, sicut prædíxi: quóniam, qui tália agunt, regnum Dei non consequéntur. Fructus autem Spíritus est: cáritas, gáudium, pax, patiéntia, benígnitas, bónitas, longanímitas, mansuetúdo, fides, modéstia, continéntia, cástitas. Advérsus hujúsmodi non est lex. Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixérunt cum vítiis et concupiscéntiis.

 

Irmãos: Andai segundo o espírito, e não dareis satisfação aos desejos da carne. Porque os desejos da carne são contrários aos do espírito, e os do espírito aos da carne: De fato, estas coisas opõem-se entre si, de tal modo que não fazeis aquilo que quereis. Se, porém, vos deixais levar pelo espírito, já não estais sob o domínio da Lei. Por outro lado, todos conhecemos bem as obras da carne, que vêm a ser a fornicação, a desonestidade, a impureza, a luxúria, a idolatria, a magia, as inimizades, as rixas, as rivalidades, as exaltações, os conflitos, as discórdias, as facções, as invejas, os homicídios, as embriaguezes, as orgias, e outras coisas semelhantes. Já vo-lo disse, e torno-vo-lo a dizer: Os que se entregam a tais excessos não possuirão o reino de Deus. Ao contrário, o fruto do espírito é: a caridade, a alegria, a paz, a paciência, a afabilidade, a bondade, a longanimidade, a mansidão, a fidelidade, a doçura, a temperança, a castidade. Contra estas coisas não há Lei. Os que são de Cristo, crucificaram a sua própria carne, com os seus vícios e paixões.”

Evangelho

(segundo S. Mateus 6. 24-33)

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Nemo potest duóbus dóminis servíre: aut enim unum ódio habébit, et álterum díliget: aut unum sustinébit, et álterum contémnet. Non potéstis Deo servíre, et mammónæ. Ideo dico vobis, ne sollíciti sitis ánimæ vestræ quid manducétis, neque córpori vestro quid induámini. Nonne ánima plus est quam esca: et corpus plus quam vestiméntum? Respícite volatília cæli, quóniam non serunt, neque metunt, neque cóngregant in hórrea: et Pater vester cæléstis pascit illa. Nonne vos magis pluris estis illis? Quis autem vestrum cógitans potest adjícere ad statúram suam cúbitum unum? Et de vestiménto quid sollíciti estis? Consideráte lília agri quómodo crescunt: non labórant, neque nent. Dico autem vobis, quóniam nec Sálomon in omni glória sua coopértus est sicut unum ex istis. Si autem fænum agri, quod hódie est, et cras in clíbanum míttitur, Deus sic vestit: quanto magis vos módicæ fídei? Nolíte ergo sollíciti esse, dicéntes: Quid manducábimus, aut quid bibémus, aut quo operíemur? Hæc enim ómnia gentes inquírunt. Scit enim Pater vester, quia his ómnibus indigétis. Quǽrite ergo primum regnum Dei, et justítiam ejus: et hæc ómnia adjiciéntur vobis.

Naquele tempo, disse Jesus aos seus discípulos: Ninguém pode servir a dois senhores: porque ou há de indispor-se com um, e amar o outro; ou há de dedicar-se a um, e desprezar o outro. Não podeis servir a Deus e à riqueza. É por isto que vos digo: Não vos inquieteis, nem quanto à vossa vida, sobre o que haveis de comer; nem quanto ao vosso corpo, sobre o que haveis de vestir. Acaso não vale a vida mais que o alimento, e o corpo mais que o vestido? Reparai nas aves do céu: Não semeiam e não ceifam, nem fazem provisões nos celeiros; e o vosso Pai celeste alimenta-as. Acaso não sois vós mais do que elas? E qual de vós, por muito que pense, pode acrescentar um côvado à sua altura? E quanto ao vestido, porque vos inquietais? Reparai como crescem os lírios do campo: não trabalham nem fiam. Pois digo-vos que nem Salomão, em toda a sua glória, se vestiu como um deles. Ora, se Deus assim veste uma erva do campo, que hoje existe, e amanhã é deitada no forno, quanto mais a vós, homens de pouca fé. Portanto, não vos apoquenteis, a dizer: Que havemos de comer? Ou: Que havemos de beber? Ou: Como nos havemos de cobrir? Os pagãos é que se preocupam com estas coisas; o Pai celeste, porém, sabe que precisais delas. Em conclusão: Buscai primeiro o reino de Deus e a sua justiça, e tudo isto vos será dado por acréscimo.”

Deixe um comentário

Preencha os seus dados abaixo ou clique em um ícone para log in:

Logo do WordPress.com

Você está comentando utilizando sua conta WordPress.com. Sair /  Alterar )

Foto do Facebook

Você está comentando utilizando sua conta Facebook. Sair /  Alterar )

Conectando a %s